Özlemek Sen Oluyorsun

Özlemek Sen Oluyorsun…

Şimdi Bir albümün soluk resimleri arasındayım
Sis perdesinin arkasından bakıyorlar
Zamanın en neşeli anlarından kalma
Hangi yüze baksam gülümsüyor…

Çayı çok severdin
Çay getiren ellerimi öperdin
Öptüğün yerler acıyor şimdi
Simsiyah kederler kaynıyor çaydanlıkta
Sensiz neyin tadı kaldı ki baba?

Aslında bilmiyorsun
Ben senin hala hep o minik kızınım
Çiçekli taçlar takıyorum saçlarıma
Yüreğim bir arpa tanesi
Kaç yağmur yağdı
Kaç bahar geçti
Filizlenemiyor yokluğunda…

O çok sevdiğin
Fesleğenler bıraktığın gibi
Sıralı duruyor balkonumda
Her dokunduğumda
senin ellerin kokuyor baba…
Avuçlarınla beslediğin
Daha dün buradaydı güvercinlerin
Ölüm nedir bilmez ki onlar
Onlar da yokluğuna alışamadılar baba...

Seni bir kez görebilmek için
Sesinle uyanabilmek için
Bazen özlemekten ölüyorum
Ölüm özlemek oluyor
Özlemek sen oluyorsun…

Ayşe Keleş