Sevgiliye hasret Şiiri - Serpil Koçar

Sevgiliye Hasret

Sevgilim,

Yer, mekan, zaman fark etmez; seni özlerken bazen bir sahil kenarında bir bankta oturur gibi dalarım hayallere,
Bazen de gece karanlık odamda, usulca seni düşünürüm.
Bir doğum sancısı gibi giriverir ansızın ruhuma,
Gözlerim dalar uzaklara, hasretle yanıp tutuşurum.

Kokun gelir burnuma, buram buram; yüreğim sızlar işte o anda.
Gözlerim dolar usulca, özlemin ruhumun derinliklerini sarar.
Yaşlar akar damla damla; yüreğimi yakar özlem büyüdükçe.
Gülüşünü, sıcaklığını anımsarım; tenini hissederim sanki.
Boğazım düğümlenir, hıçkırıklar dolar içime, sessizce, hasretle.

Ağlamak isterim, haykırarak rahatlayana kadar.
Özlemek böyle bir şey işte; canın yana yana özlersin.
Bazen umutla özlerim, sarılacağım o günü hayal ederek.
Kavuşacağım günün umuduyla özlerim yalnızca.
Her aklıma gelişinde, anıları hatırlayıp içten içe ağlarım.

Hayaline sarılırım, özlemle, hasretle, sıkı sıkıya.
Bazen kahrederim geçip giden zamanı; acımasız, sessiz ve hızlı.
“Özledim!” diye bağırmak gelir içimden, avazım çıktığı kadar.
Bazen dağlara, taşlara, uçan kuşlara anlatırım özlemi.
İçim içime kanar, gözyaşlarımı indiririm hasrete usulca.

Bazen de Yaradan’a anlatırım, içinde çığ gibi büyüyen bu özlemi.
İnşirah, ferahlık dilerim Allah’tan; yüreğim kor gibi yanarken.
Seccademe dökerim hasret dolu gözyaşlarımı, usulca.
Bilirim ki Allah sadece gözyaşlarımı değil, bana dayanma gücü de verir.
Ve dilerse, Yaradan, gözyaşlarımı dindirir, özlemi ve hasreti bitirir.

Her gece seni düşünerek uyurum,
Her sabah seni özleyerek uyanırım.
Ve bil ki, sevgilim, bu hasretle geçen her an,
Sana olan sevgimi biraz daha derinleştirir, biraz daha büyütür sevgilim.