Özlem Şiiri Şiiri - Mustafa Akif Ekşi

ÖZLEM ŞİİRİ

Ağzımda bir besmele
Yüreğimde derin bir sükut
Bir sünger inadına emiyor beynimi
Kemikler görüyorum
Bedenlerinden sıyrılmış
Ve kemikler
Etlerinden ayrılmış
Rüzgarı kusuyorum bir uçurumun ardına
Ve yıkıyorun bir musalla taşında
Yıldızlar kayıyor inadına
Ve parçalanıyor gökyüzü
Gündüzler karamsar,güneş çaresiz
Yakıp kavuruyor inadına etrafı
Ve üç beş adam oturmuş seyir defterini kurcalıyor
Taş atıp hayal kuruyorlar karanlığa
Ve bir gün karanlık gelip örtüyor bunları
Her şey kayboluyor bir anda her şey...
Ve bir nur doğuyor içinden karanlığın
Kemikler bürünüyor etlerine
Ve etler vücud buluyor karanlıkta
Ve doğruluyorum ben
Ve doğruluyor musallada her geçen
Bir ses geliyor 'SABRET'
Ve nihayet geliyor beyaz atlılar uzaktan...
Kan çiçekleri sulanıyor sübyanların kanları ile
Bir intikam haberi geliyor maveradan
Ve sahte güller boyanıyor kırmızıya
Tek başlarına çıkamazken yüce bir yokuşu nehirler
Denizler takılıyor arkalarına
Ve lav fışkırıyor buzul dağlarının eteklerine
Yamyamlar sürüyor sefasını yetim emellerin
Ateşler yakılıyor meydanlarda
Siyah çelenkler ile süsleniyor akreplerin kıskaçları
Ve bir yiğit geliyor kellesi koltuğunda
Bir gül atıyor ateşe
Afallıyor bir noktada kesişen bakışlar
Ve artık sıkıyor yapılan alkışlar
Kemiriyor özgürlük gemisini tahta kuruları
Ve sahipsiz bir köpekbalığı yıkıyor umut yelkenini
Tezek yükleniyor sırtlarına hamalların
Ne yazık satılıyor üç-beş kuruşa fikirler
Ve bir ses geliyor 'DÖNME'
Ve nihayet vuruyor allık semadan

MUSTAFA AKİF EKŞİ