Özlem Sezer Şiirleri - Şair Özlem Sezer

Yüreğim ellerimde yaralı bir kuş,
Nasıl yaptın bilmiyorum,
Nası terkettin camdan kafesini,
Kimlere acıktın, nelere susadın,
Yüreğim ellerimde yaralı bir kuş,
Git artık uç kendi cennetine,

Ömür değildi katlanılmayan,
Ömrün sensizliğe açılan penceresiydi.
Sabahı karanlık, gecesi belli-belirsiz,
Yitik anlarıyla koştu aşk,
Varacağı yeri biliyordu.
Umudu yoktu ama bekliyordu.

Hayattan arta kalan zamanlarda,
Söylerdim seni türkü diye,
Yaşamak ağıttı, sen yaşamaktın.
Yorgun ölüler düşerdi o kirli gecelere,
Çıt çıkarmadan hayata,
Saklambaç oynardık iki ölüden farksız.

Bak, bu hayal de silindi işte,
Issız kıyılar bırakarak ömrüme,
Bir solukta çekip gittin.
Perde perde acılara açılıyor artık hayat,
İlmek ilmek sensizlik çoğalıyor,
Yoluna mayınlar döşenmiş,

Bende seni unuttun.

Çok yalvardım ardından, dön, bu gerçeği yalana çevir diye, duymadın bile beni. Sustum. Işığı söndü kalbimin. Soğuk ayazlar yürüyor ciğerlerime şimdi. Anlamalısın sevgili, sensiz ölemiyorum ben. Önemi yok yaşamanın, yıldırmıyor yokluğunun cehennemi.

Yaşlanıyorum.

Peşin para ödedim bedelini,
Gerisi yok bu hesabın,
Az sonra kalkıp gidersem,
Yine yarım kalacak.
Ziyanı yok ödedim dedim ya,
Hesabı da olmaz içtiğim kahvenin

Gitmedin ve kalmadın da...

İçimde asırlık çınarlar devrilirken, uzaktan seyrettin yıkıntılarımı, bu koskoca denizdeki gel-git leri. Şarkılardan fallar tutup sana gönderdim, serseri yüreğin titresin, üç-beş saniye geçeyim diye aklından. Sadece üç-beş saniye yeterdi, daha fazlasını hiç istemedim.

Hep içimde öldürmek istedim seni.

Yaşamın kıyısına örülmüş,
Bir duvardı sevdan,
Ne yolun vardı,
Ne çıkmaz sokağın,
Geçsem,
Bir adım ötede yoktun,

Yer yerinden sarsıldığı gün düştük bu dipsiz kuyuya.

Şimdi o kuyunun duvarlarına çarpa çarpa derinlere iniyoruz. Bizi o kuyuya kim itti, bizi ne çekti bilmiyorum ama şimdi tarif edilmez acılar içinde karanlığa boğuluyorum. Tutamıyorum ellerini. Kalbim sürgün yeri, hasat zamanında sevinçlerim. Yitip gidiyor güzel olan ne varsa, engel olamıyorum.Kanadı kırık kuşlar düşüyor hayallerime, sessizliğe çığlık oluyorum.

Bir adım da aşk tı benim, koşulsuz severdim, suyu tükendi baharımın, sensiz sevemiyorum. Koşta gel artık, bak bu yıkılan şehir benim. Bul beni yıkıntılarımla, çek al bu yanan ormandan. Sular serp ciğerime, sönsün kavrulan nefeslerim.

Ey aşk,
Ey sevgili,
Yüzünün gölgesinde tükendi baharım,
Nisan yağmurları ıslatırken kanayan sol yanımı,
Dişlerimi sıkıp,
Kocaman yumruklar yaptım sevdaya,