Ne zaman ateş bassa
ve düğümlensem,
ne zaman titreyiş nöbetlerinin
figürsüz danslarını ezberlesem,
ne zaman yangınların
en onulmazını yaşarken yüzümde
ellerim donsa,
ve ayaklarım bedenimi taşıyamayacak kadar
yere kem gözle baksa,
"Geçer, geçer...
Geçince de hiç bir şeyciğin kalmaz..."
derdi annem...
İşte şimdi elimde sana dair
kocaman bir hiçbir şey...
Sahi sen benden hala
neden geçmedin bir tanem?
Kayıt Tarihi : 23.12.2013 21:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!