Özlem Mektubu Şiiri - Abdurrahman Korkmaz

Zaman gece yarısı
Ve ben her zaman olduğu gibi
Yine seni düşünüyorum
İnce boyun, narin yüzün ve güzel gülüşün
Öyle bir ses ki ruhuma tatlı gibi
Sevmeyi öğrendim senden sevildiğim zamanlar
O zaman hissettim ki damarlarımda kanımsın dolaşan
Seni çok özledim Nerdesin ÖMRÜM
Yudum yudum çekerken senin ismini yazıyordu sanki
Gökyüzüne üflediğim duman
Bir yıldız kaydı gökyüzünde
Ve sanki o yıldıza inat edercesine kaydı gözyaşlarım yanaklarımdan
Seni çok özledim nerdesin ÖMRÜM
İstiyorum ki uyanınca her sabah karşımda
Uyurken Rüyamda
Yaşarken soluk soluk içimde olasın
İstiyorum ki hayatın son anında
Son yudumunda gerçeklerin
Ve saatin o son tiktaklarında Yanımda olasın
Korkuyorum sarıl bana kimse seni benden ayırmasın
İşte bir genç daha öldü sevdiğinin kollarında desinler
Ben senin kollarında ölümü de seviyorum
Ben senin için yaşıyorum vardı öldü desinler
Seni çok özledim nerdesin ÖMRÜM