Özlem Şiiri - Yusuf Emre Anılgan

Bir özlemim var özlemlere,
Özleyeceğim son kul sensin,
Bir aşkım var gizemlere,
Bağlanacağım son dal sensin,

Varlığında yaşamam,yokluğunda ölmem,
Bir gülüşünün peşinden koşulsuz gelmem,
En acı sözünden yine de kırılmam,
Sözüne tamah edeceğim son dil sensin.

Sevdiğim tek,sevinme sebebim tek,
Kim demiş ateşinle yangınım sönecek.
Atamam kendimi ateşe,bilerek,
Zerresinde yanacağım son nar sensin.

Ne karlı dağım,ne engin deniz,
Ne uysal Hamit’im,ne vahşi Cengiz,
Ne sen uyanıksın ne de ben keriz,
Kendimi atacağım son yar sensin.

Kayıp zamanın telafisi yok,
Fuzuli geceler maalesef çok,
Kusura bakma karnım tok,
Doyacağım son han sensin.

Temellerim sağlam,yıkılmazım ben,
Köklerimi salmışım,sökülmezim ben,
Yemyeşil her yanım,yakılmazım ben,
Başıma gelebilecek son talan sensin.