Özlem... Şiiri - Sait Yalçın

İçimde bitmeyen bir özlem var bu gece, Uyku tutmuyor gözlerimi.
Sağa dön sen, sola dön sen.
Gözlerin, bakışların aklımdan çıkmıyor.
Öylesine bir tutku, ölesiye bir özlem bu.
Gülüşün kaplıyor hayallerimi.
Kendi kendime gelecek hayalleri kuruyorum senden habersiz.
Ne olur kızma bana, bağışla beni.
Çünkü tahmininden de çok çok sevdim seni.
Tutmak istiyorum artık ellerini,
Güzel yüzün yalnız bana gülsün istiyorum.
Çok mu bencillim yoksa bu gece!
İçimde fırtınalar kopuyor, bu sıcak temmuz gecesinde.
Dedim ya, seni çok özledim diye.
Saat gece yarısını çoktan geçmiş.
Akrep ve yelkovan yarışta.
Hiç birşey anlamadan saat üç oluvermiş.
Senin hayalinle bile olunca zaman su gibi akıyor demek...
Ya bir de gerçek olsa!...
Sen ve ben.
Musmutlu bir ömür.
Sana anlatacak o kadar çok şey biriktirdim ki
Ne olur fazla bekletme bu maşukunu.
Ne olur tez bitsin bu özlem.
Mecnun Leylâsına kavuşsun.
Aşık maşukuna sarılsın.
Masalları kıskandırsın mutluluğumuz.
Gel artık sevdiceğim.
Şairin de dediği gibi "Öyle bir zamanda gel ki, vazgeçmek mümkün olmasın"...