Özlem Şiiri - Sati Acar 2

En çok özlem çocukluğum
En mutlu olduğumuz an belkide hayatımızda
Ya da bir külah dondurmada
İşte böyle başlar benim çocukluk hayalim
Oysa kandırmaktayım kendimi
Acıyla özlemi yaşadım iç içe
Soğuk ayazlı kış gecelerinde aradım
Hiç olmayan sıcak baba kucağını
Hep için için ağladım
Bir baş okşamasini düğün bayram sandım
Her bayramda seyre daldım
Oyun oynayan çocukları
İçime aktı olmayan göz yaşları
Gülüyordum sanırım
Gülmemde yalandı
Geceleri kabus olmuş
Gündüzler ise başka alem
Dalmıştım bunları yazarken bile
Dönmüştüm geçmişime
Hayat yolculuğumun
Son durağına yaklaşıyordum
Şimdi tek bir dilek hakkım var
UNUTTUKLARIMI BİR DAHA HATIRLAMAMAK