Özlem Şiiri - Abdurrahman Demir

Bir kuştu Özlem
Ellerimle yaptığım
Uçmayı öğrettiğim
Kanadı kırık bir kuş

Nasıl nakış nakış işlemişse annem
Yünden çoraplarıma
İki rengarenk tavus kuşunu
Öyle işledim hasretini yüreğime

Ne kadar da emek vermişim sevdaya
Yumak yumak gözlerimi kırpmadan
Üşümesin diye ayaklarımız
Annemin uzun kış günlerinde
Geceler boyu ilmek ilmek ördüğü
Babamın hanım yeter kalk yat
Gözlerin kör olacak
Diyene kadar vazgeçmediği
Ablamın çeyizi
Yünden apak çoraplarımız gibi

Bir kuştu hasret
Uçmayı öğrettiğim
Uçup gitmesin diye
Kanadını kırdığım

Affet annem
Değerini bilememişim
Giye giye eskittim
Bıraksan uçup gidecekmiş gibi duran
Rengarenk tavus kuşu nakışlı
Ablamın çeyizinde hâlâ saklı
Yünden apak çoraplarını

Etme bulma dünyası diyorlar ya
Galiba doğrudur sevgili
Bana benzedin sen
Annesinin tavus kuşu nakışlı corabını
Giye giye bir haftada eskiten
Vefasız çocuğa
Bense ablama
Ölünceye dek
Saklı kalacak yüreğimde
Sevgin, hasretin
Ablamın annemin nakış nakış çoraplarını
Çeyiz sandığında sakladığı gibi