Özlem Şiiri - Ali Dost Gürgöz

Yönsüz Özlem

Yüreğimde Özlem’in ince sızıları,
Rüzgarsız kalmış bir uçurtma gibi…
Yön bulamaz boşlukta,
Çaresizce savrulur
Sağa, sola, yukarı, aşağı
Kuru ve solgun bir yaprak gibi…

Her akşam,
Bakakalırım öylece
Dalgın,
Ve dargın…

Yalnızlığım,
En ırak yerlerden daha uzak şimdi,
Karanlık, kirpiklerimin ucundan damlıyor.

Her gece, her sabah,
Bir çocuk belirir hayalimde
Usulca yola koyulur,
Alıp başını gider
Uzak dağların doruklarına…

Munzur’a…
Zilan’a…

ADG