Dostları özledim,özledim sohbetlerini,
Gücüm yok,hastalık,unutturdu evlerini.
Güzel söz duysam,küpe olurdu kulağıma,
İbret alır, düşmezdim şeytanın tuzağına
Yalnız oturanın arkadaşı şeytan olur,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta