Özle Beni Şiiri - Serpil Koçar

Hiç özlemedin mi bu kadını,
Sızlamıyor mu yüreğin geceleri?
Hiç mi sevmedin beni,
Sana deli gibi bağlı kalbimi?

Aklına gelmiyor mu gülüşlerim,
Bakışlarımın sende kaldığı anlar?
Rüzgâr kokumu da mı getirmiyor sana,
Bir zamanlar sevgiyle çarpan bu yürekten?

Ben her anımızı hatimlerken,
Resimlerine bakıp unuturum derken,
Senin aklına düşmüyor muyum hiç?
Nasıl taş olur insanın kalbi böyle,
Bu kadar severken bile…

Dalmıyor musun anılarımıza,
O çocukça mutluluklarımıza?
Hiç mi dinlemedin şarkımızı gizlice,
Gözlerime bakarken titreyen kalbimin sesini?

Şeytan fısıldıyor: “Et bedduanı,
Küfret, yakıp yık her yanını.”
Ama gönlüm kıyamaz sana,
Ayağına taş değse bile,
Koşarım yine ardına, korkmam acından.

Çünkü öyle çok seviyorum ben seni…
Her nefesimde, her düşüncemde,
Her yıldızın göz kırptığı gecede…

Yalnız geceler bana seni hatırlatıyor,
Rüzgârda adını duyuyorum,
Bir yaprak gibi savrulurum anıların arasında,
Her köşesi seninle dolu şehrin sokaklarında.

Tek duam var:
Özle beni, özle ki gel bana.
Yeniden sarılayım, kaybolayım gözlerinde.
Özle beni, sevdiğim, düşsün yolun bana.
Ellerimi tut, sarıl bana sımsıkı.

Gel…
Kal yüreğimde, düşlerimde,
Hayallerimde hep sen ol, hep sen…
Gitme ne olur,
Gitme yüreğimden,
Kal…