Boşuna mıydı yaşanan iyi kötü onca günler,
Yoksa boşuna mı açmıştı sevdamızda al beyaz gonca güller.
Susmak en iyisidir bazen,
Bazen keskindir sözler, hem de çok keskin,
Ciğerine saplanır insanın, çıkmaz bir ömür,
İnsanda ne hâl bırakır ne derman,
İncitir, kırar, dağıtır, toparlanamazsın,
Kan kaybedersin, dikiş tutmaz yaraların,
Kalbimde kalan hasret kırıntılarını süpürüyor şimdi zaman,
Ama sevda kütlesine hiç dokunmuyor yüreğimin ortasındaki,
Belki halen küçük kanamalar var gönül yaramda lâkin
Lokman hiç el değmiyor zehir çıksın diye kandaki.
Ben de aldım başımı gidiyorum artık o eski benden,
Sebebi şu ki; sende eser kalmamış o eski senden.
Gök kuşağının yedi rengini çalsam,
En değerli taşlardan boncuklar yapsam,
En ünlü ressamları bir araya koysam,
Tüm renkleri toplayıp ellerimle karsam,
Bulamam hiçbirinde senin alacalı gözlerini.
Miskinlerin dostu değildir bu can,
Dedim ey gönül, aşk od'una yan,
Yâr deyip bastıklarım bağrıma,
Ağrı katmış yürekteki ağrıma,
İrkildim sonra o büyük acı, o sancı ile,
Ve dedim o an kendi kendime,
Zaman dediler, her derdin ilacı,
Sabır dediler, en güzel meyvelerin ağacı,
Dediler daha neler neler dediler,
Amma ve lâkin bir gün,
Bunların biteceğini hiç düşünmediler.
Dört duvar yalnızlıklar yaşıyorum,
Pencereler ardında ayrılıklar,
Kapanır suratıma umut denen kapılar,
Dost dediğin dipsiz kuyu, dibi kuru,
Taş atarım ses gelmez, içim yanar su vermez,
Saatler hep sensizliği vurur gün boyu,
Sen bilmezsin ben seni uzaktan sevdim,
Her anımı seninle hayal ettim,
Görmezsin gözlerimdeki sevinci,
Duymazsın yüreğimdeki sesi,
Bir kez olsun dokunmak isterim yüzüne,
Elini tutarken başımı omzuna yaslamak isterim,
Sevmek; ne uğrunda ölmek, ne de terk etmektir... Sevmek; dolaylı yollardan hep aynı şeyleri söylemektir...
Kapalıydı gözlerin,
Algıların kapalıydı bana,
Duyguların da öyle,
Ben ise çığlık çığlık,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!