Yıkılmak her seferinde
Yıkılmak her bakışta gözlerine
Ama vazgeçememek
Ne kadar üzse de onu düşünmek
Ne ölümsüz olmak
Seninle olmak sonsuza dek
Ve öpmek dudaklarını bıkmadan
Koklamak tenini bir gülü koklar gibi
İzlemek gözlerini bir denizi izlercesine
Ve hissetmek seni her an her yerde
Neden yoksun ki?
Yokluğun da yoktu senden önce
Ben de yoktum dünyada
Dünya da yoktu bende
Şimdi ise bir hayat var önümde
Ve yokluğun
Sevgiler soğukta güzel oldu bana
Isıttı beni karanlık kışlarda
Donmuş kalbimi eritti
Yaşamımı bağışladı
En derin ölüm sancılarımda
Yalnızlık olmadı hezeyanım hiç
Ne soğuklar gördü bu adam
Ne ayrılıklar ne yalnızlıklar
Ama SEN!
Sen yeni bir yılla gelmiştin ya
Belki hatırlarsın bir ateş yakmıştın
İçimde, ta derinde
Yağmurda olmak vardı seninle
Ve almak vardı yağmur damlalarını dudaklarından
Söylemek vardı o hiç söyleyemediğim kelimeleri
Ve susmak vardı dinlemek için yağmururn sesini
Dinlerken o kusursuz melodiyi
Fısıldamak vardı ellerine
Yüzüyorcasına bir balık gibi
Nereye gittiğini bilmeden okyanusta
Kovalarken günler geceleri
Tutunarak bir tahta parçasına ırmakta
Yaşıyorken sevgiyi
Uyku uyanıklık arasında
Bir ses çınlıyor kulaklarımda
Tam ortasında sessizliklerin
Bürünmüş gece karanlığına
Hırçın ve yankılarıyla karışık
Yine de alabildiğine belirgin
“Hadi! Şimdi sustur beni! ”
Yeni bir kente
Belki bir adaya
Ya da bir eve sadece
Yürüyor ayaklar yeniden
Kalp atıyor desem yalan
Uyuyor belli ki
Temizlendim girip banyoya
Ilık mevsim yağmurlarında
Çıkardım kirlerini bedenimin
Söküp attım iyiliklerini kalbimin
11 Nisan 2011
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!