Ozan Kaleli Şiirleri - Şair Ozan Kaleli

Göze mi geldik bilmem ama
Göz göze hiç gelmedik
Sevdik doymadan doyasıya
Sevmeyi biz bilmedik
Umutlandık umutsuzca
Ağlamayı öğrendik

Dilim varmıyor
Oysa bir karıştır dilim
Öyle uzundur ki
Kısa cümleler kuramam
Öyle uzundur ki
Dilimi hiç tutamam

Prototip saadetler zincirinin kayıp kısırlaştırılmış döngüsüdür
Kollarımızın bambu dalı çaresizliği
Kapanamayacak yaralarımızı kapatan kaplayan boşluk uzar da gider
Sevimli mi görünün yalnızlığımız oradan
Umursamaz görünen artık büyüyemeyecek yaşlı gözbebekleriyle bakınca
Kollar yıllarını verip özel birisi için dolu dolu boşluklar yaratınca

Duvarı çatlatan paslanmış çivi midir değerli bir tablo mu
Tablodaki resim değil tablonun ardındaki duvardır
İdamlık mahkumun gözler önünde asılı duran hali
Sevişmek bazen örtbas etmektir geçmişteki günleri
Fotoğraf karesi uğruna sevişmek tablo pahasına
Sanat demiyor muyuz güzelliklerin ardında sakladığımız hasta ruhumuza

Aylar sonra yeniden görmek unutmak istediğin birini
Azılı bir katili arayıp da bulmak kadar heyecanlı ve tekdüze
Katilin artık kimseyi öldüremeyecek olması
Ölenlerinse dönmek için yanlış durakta durmasıdır
Baş başa geçen zamanların birisi tarafından ödenmiş ağır faturası
Aylar sonra yeniden sevmek

Eski sevgilim nişanlanıyormuş.
‘Nişan al, ateş…’ değil miydi mantığın bittiği o cümledeki sıralama?
Biz önce ateşledik,
Demek sevgilim sonra gidip nişanı başkasına aldı.
Ben ‘GEZ’dim ‘GÖZ’lerinin eteklerinde yıllarca sevgilimin,
‘ARPACIK’ları benden sonrakine miras kaldı…

En derin uykumdayken
Sen hafif bir rüzgar olursun saçlarımı okşayan
Öyle fısıldama sessizce kulağıma duymalıyım
Nan, nimet aşkına bir sesin yeter keyfime payan
Sırlardır durur heybemde ne kadar gizlesem o kadar ayan
İzamı paramparça olmuş bir bedende geriye doğru saymalıyım

Siz nereden bileceksiniz bu gözyaşlarının sahibini
Ne zaman kabul edeceksiniz
Ayrı odalardaki yastıkların aynı olaydaki şahitliğini
Pişman olur musunuz sevdiğinizi söylediğinize
Ve hiç dalar mısınız size bakan bir çift denize

Bugün benim koşmam gerek
Dizlerim kanasa da düşmem gerek
Öpücük mesafesinde dururken kalbim
Gez göz arpacık
Göz burun dudak üçgeninde
Kalbimin elleri sessizce tetikte

Gölün kıyısındaki iki küçük taştık
Seke seke gölü taşıracaktık
Tanımadığımız bir el var gücüyle fırlatsaydı eğer bizi
Bir gün gölün kıyısındaki bir mezarda bulduk kendimizi
Tanımadığımız bir elin var gücüyle kazdığı
Ne dersin