Ozan Arif Şiirleri - Şair Ozan Arif

Haydin hep bir ağızdan,
Yılana yuh çekelim.
Sağ görünüp sol sazdan,
çalana yuh çekelim.

Bizdik dün vururlan,

Tasalanıp düşme dile,
Boş ver gönül Allah büyük.
Şükretmeyi öğren hele
Boş ver gönül Allah büyük.

Deme nazlı yarim hani

Benim davam açık Allah davası
Geçen geçsin ben vazgeçmem davamdan.
İlay-ı Kelimetullah davası
Geçen geçsin ben vazgeçmem davamdan.

Dedem Saltuk Buğra Han’dan bu yana,

Tarifi imkânsız hisler içinde
Seviniyor, coşuyorum şu anda
Turan görünüyor sisler içinde
Yollarına düşüyorum şu anda

Niyet ettim daha yola girmeden

Âah ah... Ne insanlar tanidim hey!
Hep hikaye roman çikti.
Kimi dedim agir bir sey,
Tarttim baktim gram çikti.

Kimi beni veli yapti,

Eee... Artik eyvallah Alman arkadas,
Düdügün öttükçe beni hatirla!
Kesin dönüyorum ben yavas yavas,
Is gücün bittikçe bani hatirla!

Ben ülkücü doğdum bu yoldan asla
Sapmadım sapmam da mümkün değildir.
Makasla kestiler beni makasla
Kopmadım kopmam da mümkün değildir.

Başımı koyduğum mübarek yola

Gurbette ölürsem mezar taşıma,
Ne gün gördü ne de güldü yazsınlar.
Uğrayan olursa okur başıma,
Bu dünyayı zindan bildi yazsınlar.

Sürgün oldu vatanından, yurdundan,

Çok zevk aldık komşumuzun derdinden,
Haz yapa haz yapa bu hale geldik.
İkimiz bir üçüncünün ardından,
Söz yapa söz yapa bu hale geldik.

Hep gözümüz elin ekmek aşında,

Ugrasman alçaklar beyhude yere,
Iskence, zulümü, zami çok gördük.
Kolumuz alisti pasli zincire,
Mahpusu, zindani, dami çok gördük.

Asilsak korkmayiz, sürgün az gelir.