…/ O kadar Yalnızdım ki;
Odamdaki oyuncaklara sığındım..
Kimsesizliğimi onlarla yok etmeye çalışırken,
Onlarında birden kimsesiz olduğunu fark ettim..
Onlarda benim gibi; “Kimsesiz değilim artık” demek istiyordu..
Yalnızlığım arttıkça oyuncaklarım çoğaldı..
Sana koşmak istedim sabrım tükendi
Takatim tükenmiş gücüm yetmedi..
Sığındım biçare sensizliğime
Resminle konuşup ağladım bugün
Öyle ihtiyacım vardıki sana
Devamını Oku
Takatim tükenmiş gücüm yetmedi..
Sığındım biçare sensizliğime
Resminle konuşup ağladım bugün
Öyle ihtiyacım vardıki sana




Güzel bir ironi..., hayat bundan sonra oyuncaklar ile oynasa ve yaşamları serbest bıraksa sanki daha güzel olacak ama...
Kaleminize sağlık, kutluyorum...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta