…/ O kadar Yalnızdım ki;
Odamdaki oyuncaklara sığındım..
Kimsesizliğimi onlarla yok etmeye çalışırken,
Onlarında birden kimsesiz olduğunu fark ettim..
Onlarda benim gibi; “Kimsesiz değilim artık” demek istiyordu..
Yalnızlığım arttıkça oyuncaklarım çoğaldı..
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Güzel bir ironi..., hayat bundan sonra oyuncaklar ile oynasa ve yaşamları serbest bıraksa sanki daha güzel olacak ama...
Kaleminize sağlık, kutluyorum...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta