Öyle Bir Karanlık Şiiri - Mehmet Ulaş

Öyle bir karanlık
Işır ceylanların esmer gözleri
O saçlar görseydi utanırdı pek
Temizlik tahtında muhteşem gri
Bazen kalabalık, çoğu zaman tek
Ağlaşırız

Öyle bir karanlık
Gün selamsız geçer pençeremizden
Bir kara koltuğun gölgesindeyiz
Sağ çıkan olmadı cenderemizden
Üç nefeslik ömrün pençesinde biz
Eğleşiriz

Öyle bir karanlık
Belki bahtımızdan daha ziyâde
Ne güneş ne kamer ne kandil ne mum
İşlemiyor saat, dolmuyor vâde
Sürdükçe bu devran, inanıyorum
Dağlaşırız