Üç bin dokuz yüz on altı rakımının zirvesinde
Haziran sıcağında, güneşin zevali yokladığında
Erciyes dağının doruklarında ki kar hiç erimez
Suskunluğunun derinliğindeki sevdalara kadar
Aşk onun en vazgeçilmez kronik müptelasıdır
Ona kavuştuğu her an hazanda baharı yaşatır
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan