Öyle Şiiri - Bahar Ada

Dur, sakın hüzünlenme ne olur;
çünkü az birazdan, gözlerinden,
dolu dolu ben ineceğim yanaklarına.

Dur, sakın kıpırdama ne olur;
çünkü az birazdan, rüzgarında,
püfür püfür ben eseceğim gerçeklerine.

Dur, sakın tasalanma ne olur;
çünkü az birazdan, cambazlardan
parça parça ben sökeceğim hakikatleri.

ÖYLE BİR
Zira, yaşamı var eden inançtır.
Meraka inanç katık olunca, yeşeriyor tabiat.

Ve insanın inandığını kaybetmesi kadar vahim,
daha ne olur ki evrende;
ya da, inandığın birinin sana ihanet etmesi...

-“İnandığım düşleri çaldılar, baba!” diyorum babama.
- “Zaten yoktular!” diyor.

Düşü hiç düşürür mü, baba?
Ne elemdir bana...

ÖYLE İKİ
Bir tek sana emanet,
O Hakk’ın tekbir mektubu.

Kim misin sen?

Ben yalnızca yazabilirim seni,
sen ise yaşayan mucize biri.

O Hakk’a şükür olsun ki,
nihayet, varlığınla affetti beni.

Son tövbemsin, Cebrail.