Otuz Yaşname Şiiri - Cihan Uluışık

Ne geldi buldu beni
Ne ben kendimi gerdim yazmak için
Yaşname..
Her onluğu devirdiğinde
Yazmalı insan en azından
Zaten yirmisinde yazmamıştım

Ne özelliği var otuzun
Kırk olsa anlarız demeyin
Kırktan bir on eksik sadece
Ortasında duruyor
Öylece işte hayatın

Kırkımda ne derim bilmem
Ama otuzu bir tekmeyle devirmek
Ya da bir tekmeyle devrilmek
ve sonra gençliğe veda
..
Bakın yine Üzüldüm şimdi

Neden mi yazim dedim
Beni de es de geçiyor hayat
Ondan..
Ya da geçti mi demeliydim
..
Neyse
En azindan belki siz
'Dur bi be! ' diyebilirsiniz

Apartman hayatı yaşadım hep
Çocukken yani
Komşularımız vardı
Kızdırdığımız

Sevdiğim bi teyze olmuştu aralarında
Bir de kız çocukları
Ne tuhaf
Artık adları bile yabancı

Kadınlar anlardı beni bir
Hep biraz duygusaldım
Hep biraz yabancı
Galiba ondan
Ya da ben yakınlaşmak için
Hep duygusal davrandım
..
Bilmem
Yok yok
O yaşta numara yapcak halim yok

Hayat nedir deseniz şimdi
Askın kendisi derim
Tamam tamam.. abarttım
Ama kendisi olmasa bile
En sevdiğim kısımlarıydı

Allah'ım!
Ilk heyecenlarıma döndüm şimdi
Nasıl da heyecenlanırdım
Ufacık kalbimle

Inanmazsınız ama
ilk okul birden beri sevdim
Neden mi
Bilmem..
Hiç niyet etmemiştim oysa
Ama hep vardı
Ve hep var hayatımda

Itirafın
Ve kalbini birine açmanın gücünü
Onlarımda anladım
Ilk şiirim bir kızaydı
Hemen tavladım
..
Son şiirim de öyle

Iyi bi okul kazandım
Babam çok sevindi
Garibim..
Sonra da okudum bitirdim

Yirmilerimde
Sevdiğim bir anımda
Evlendim gözü kapalı
Öyleydi..
Her işi tez yapardım
Derin derin düşünmeden

Dikiş tutturduğum bir işim vardı
Ya da beni tutturan bir dikişim..
Sabah sokar başımı
Akşam bir soluk alırdım
Derince
Ya da derin bir soluk beni alırdı
Inceden

Sonrası mı
Çok farklı değil
Sırada çocuk ve türevleri var
Ev sahibi olma vesaire
Yani bilinen hikaye yine

Sade, kargacık burgacık
Bir hayatım oldu
Anlayacağınız
Bu vakte kadar

Ama bir şey eksik oldu hep
Ya 'bi dur' diyemedim