Otursunlar Ve Sussunlar Şiiri - Ammar O ...

Gerçek dışı tüm anlatılanlar gibi,
Bu masal onlardan biri
Yalnız, elbet var bir farkı:
Bunun amacı “sadece masal olmasından beri! ”

Günlerden bir gün,
Güneş tepedeyken, kavururken insanlığı
Güneşten etkilenmeyen yegâne varlıklar: kelimeler buluşmuş
“Otursunlar ve sussunlar”
Otursunlar, başlamış konuşmaya
“Bu, önerimdir inanan kullara”
Biliniz ki kime çalıştıysanız benzemeye
Git gide başlarsınız onların isimlerine bürünmeye
Belki, yaratıcınızın laneti
Onların üzerindeydi!
Kim bilir… Belki de,
Size de isabet olabilecek lanetin
Vesilesiydi o kişi
Oturun ey insanlar!
İçinizden kimler benzemeye çalışırsa bir başka kavme
“Otursunlar! ”
Sussunlar izin istemiş, başlamış konuşmaya
“Bu, önerimdir inanan kullara”
Biliniz! Şiddetle biliniz!
Açarsanız ağzınızı
Tetiği çekmişsinizdir…
Sözler, ulaşır dinleyiciye ancak
Sözlerin sahibi, bilir mi dediklerinin hakikatini?
En iyi nasihatin,
İyi örnek olmak anlamına geldiğini?
İnanmadığı uğurda konuşmaya çalışanlar
Bir zahmet, “sussunlar! ”
İyi düşün ey efendim olan insan!
Bir kelimeden naçizane tavsiye var sana, lazımdır, kullan!

Ve netice görmüş bu ikisini tartışırken
Netice de netice! Bir kükremiş aslan gibi
Ve başlamış çığırmaya:
“Yapanlar, şu dediklerimi”
Sevgilisi, yaratıcımızın
Demişken “kim benzerse bir kavme
Onlardan olur! ” ve buna karşılık
Dişleri yamuksa bir futbolcunun
Ona benzemeye çalışırlarsa,
Her gün başka kadınla yatan biri
Olursa onların örneği
Ve olursa statülerinin imgesi
Hangi haramdan yiyip içtikleri
Kaç haramın altında ezildikleri
Asla iddia etmesinler, Resullerini sevdiklerini
Yalnızca,
“Otursunlar ve sussunlar! ”