Oturma Odasındaki Mor Koltuk Ve Boşluk

mor koltuk dalgalanıyordu
ve ben şiirlerimle alçalıyordum.

oturma odasının ortasına oturmuşum
acı, gözlerime nasıl da oturmuş

oturma odasındaki mor koltuk
acı
ㅤ ben
ㅤㅤ ve
ㅤㅤㅤ boşluk
oturmuş, orkestral bir trajedi yazıyorduk

özlemim, mazlum bir sevdaya sığınıyordu
lâkin boşluk, artık kendinden arınıyordu
ve guguk kuşları penceremin önüne
ㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤyalnız senin için geliyordu

mor koltuk dalgalandı
ve ben şiirlerimle alçaldım.

oturma odasının ortasında
yerini yadırgayan boşluk karşısında
donakaldım.

oturma odasındaki mor koltuk
ㅤacı
ㅤ ben
ㅤㅤ ve
ㅤㅤㅤ boşluk
serzenişli kaderimizin sancılı müzikaline mâhkumduk.

ölüm sardı akdenizde
ㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤ kağıttan gemilerimi,
oysa mor koltuk daima
ㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤesenlik sahibiydi.

“beyler, zira artık burası bir yas ülkesi!”
ㅤㅤㅤㅤㅤㅤ
ㅤㅤㅤㅤㅤㅤ

15 Kasım 2024
İstanbul