Oturalım şu köşede Şiiri - Refika Toraman

Ressamım ol boya, bembeyaz saçlarımı

Işığı getirirken dikkatli olmalısın,

Düşürme gözlerimden yılları.

Bu köşede hayat var diyorlar.

Baştan ayağa sanatçım ,heykeltraşım olur musun?

Yeniden

Tam da eskiyen

Yırtılan zamanlardan;

Venüs, David, Nefertiti,

Niceleri…

Ter, sabır ,hınç ve aşkla,

Tekrar tekrar,

Ellerinle sar

ve git

Taş gibi kalayım.

Duygularımı kendime saklayayım.

Sen içindeki heykeltraşı,

Ben aşkı keşfederken,

Şaheserin olayım.

Sonra yasak etsinler seni bana,

Sihrini,

Zamanı durduran gözlerini ve ellerini…

Yasak etsinler.

Mücadelesidir aşkın; taşlaşan kalpler.

Kelimenin sesini taşısın,

Sevmenin mükemmelliğini.

Oturalım şu köşede,

İki heykel olalım , bakalım gelip geçenlere.