Otistik Çocuklara Dair Şiiri - Mahmut Nazik

OTİSTİK ÇOCUKLARA DAİR
ben bir otistik çocuklar öğretmeniyim
parayla pulla ölçülmez emeğim
tepeden tırnağa sabırım
ne teneffüsüm var ne tatilim
bir çocuğun açlığını susuzluğunu
ne anlatışından
ne de bakışından;
telaşından çırpınışından
tırnak yaralarımdan
avuçlarımdaki yürek atışından bilirim

ben bir otistik
ben bir prematüre annesi
ne çilesi biter ne ninnisi
çocuğuna öylesine tutsak
bana bir damla uyku,
bana çarşı yasak, bana sokak yasak
ben bir engelli annesi
yüreğimiz tip tip atar bir adım uzaklaşsak
bakışlarınızla suçlarsınız
hatırlatırlarsınız bir an unutsak

bilirim yavrum hep çocuk kalacak
öylesine saf öylesine duru
ne hısım, ne de akraba
bakarım çevreme sanki haydutlar kolonisi
karanlık düşler, kâbuslar böler uykumu
ya ben den sonrası ne olacak
'Tanrım, yavrumu benden geriye bırakma;
Beraber bitirelim yolumuzu.
Sıcaklığımız biribirimizin avcunda soğusun

hey sen
şu insanlığın yerlerde süründüğü yerde
bana bir anlık tebessümünü verir misin?

otistik bir çocuğum ben
bazen bir selviyimdir sallanan rüzgarda
bazen bir ceylanımdır zıplayan baharda
ben otistik bir çocuğum duramam yerimde
senden farklıyım,
bazen tepeden tırnağa isyanım otorotiye

sence anlamsız gülüşlerim
gizil güçlerim var
toprakta bir cevherim
belki bestelenmeyi bekleyen bir şarkıyım
belki de atomum parçalanmayı bekleyen
ah şu dikkatimi
şu zihnimi bir toparlaya bilsem

tutarsızlıkları sahtelikleri sevmem
bakışlarından anlarım seni
inadımla direnmemle
iki yüzlülüğü delip geçen bakışlarımla döverim
yetişemem sizin telaşınıza

karıştırmayın dünyamı
şaşırtmayın beni küserim
ya bir ağaça taşa
bir kediye, kuşa
nasıl bakıyorsanız öyle bakın
ya da tek kişik dünyamda
beni bana bırakın

hey sen
yaratanı tanrını bilir misin?

Mahmut Nazik 12 05 2016 Mersin
özel eğitim öğretmenlerine, özel çocuk annelerine