Öte Dünya Şiiri - Habibe Merih Atalay

Başlayacaktı bir yerinden ama nereden
Lale'den mi acaba, Papatya'dan mı
Yoksa adını bilemediği mor çiçekten..

Öte dünya..

Boş bir arazinin ortasına otursaydı
Gözucuyla süzseydi kelebeğin kanadını
Zamana hiç takmadan..

El veriyor yemiş ağacı işte
Soluğunda tüy kokulu yaprağın
Kırılan ince dalın süt beyazı
Süzülüyor parmaklıklar arasından
Doğurduğu sancılarıyla havada asılı
Yapışkan kuşkulu kayalıklar
Kahve-sarı-kırmızı taş bakışlar
Asil dokunulmazlıklardaki
Şu heybetli geçmişe..

Lastik eskisiydi bir başına
Serilip kalmış da toprağın ortasına
Zamanın eritmesini bekliyor

Yeşil savruluşun arasına..

Başlayacaktı bir yerinden ama nereden
Lale'den mi acaba, Papatya'dan mı
Yoksa adını bilemediği mor çiçekten..