Osman Tuğlu Şiirleri - Şair Osman Tuğlu

Tüm gayretinle yüzde yüz
Bekle döneceğim geri.
Bekle, gamla dökerken güz,
Sarı yağmur taneleri.

Bekle, kar yolları kessin.

Akşam kitabımdır benim. Şam ipeği
kaplamasıyla etrafa ışıltılar saçar,
mor kırmızı kapağı;
sakin ellerim, altın tokasını telaşsız açar.

İlk sayfasını okur, samimi havasında

Derhal fark edilen Melek, o yüce erk,
Daha gizlendiği yere girdiği gibi
-tertemiz, alev alev ve dikilerek-
Yalvardı bırakıp da her bir talebi

Yol şaşkını bir tacir olarak kalmasına izin

Yalnızlık benzer bir yağmura.
Yükselir denizden akşamlara;
çıkar göklere, o ırak ve ücra
ovalardan her zamanki yerine.
Ve dökülür gökten şehrin üzerine.

Yazdığın mektup beni
hiç korkutmuyor;
aşkım diyorsun artık bitti,
mektup bir türlü bitmiyor.

Güneşli Filistin cennetine gidiyor
Ninova kadırgası Ofir diyarından gelip;
Yükü fildişi,
Tavus kuşları, maymunlar,

İnsan organizması
Sudur yüzde doksan;
Paganini, nasıl, muhtemelen,
Aşksa yüzde doksan.

Ve yine, istisnai olarak

Konuşmak İçin Zaman

Bir arkadaşım yoldan bana seslendiği
Ve atını imalı şekilde yavaşlattığı zaman,
Öylece durup da kımıldamadan
Seyretmem çapalamadığım tepeleri,

Küçük taş ne kadar da mutlu
Yapayalnız alıyor yolu,
Gitmek amacı yok hızla,
Endişe etmiyor engellerden asla;
Geçici bir evrenin giydirdiği
Paltosu doğal kahverengi;

Mesnevi'nin İlk On Sekiz Beyti

Etmekte şikayet kulak ver neye
Ayrılıkları etmekte hikaye

Sazlıktan koparıldığımdan beri