Osman Şiiri - Sebahattin Altan

uzun yaşamından çok şey geçmiş başından
yıllara direnmiş yorgun bedeni
tüm güçlüğe alışmış taki sevdiğini kaybedeli
karısına hasret sevgiye hasret kalmış eşi öleli
altmışından sonra yemiş hayattan darbeyi
buruşturulup atılmış bir kağıt gibi sokaklarda şimdi
oğlumu gelinimi bilinmez sebebi
bir park köşesi bir naylon altı olmuş artık evi
anılarıda geçmez olmuş gözünden incinmemek için
bir sabah naylonu kaldırmış parktaki çoçuklar
osman kaskatı uçup gitmiş sevdiğine eşine bu dünyadan
yüzünde tatlı bir gülüş öç alır gibi.....