Efsaneler diyarı bahçe bağlıydın
Her tarafın tarihdir eskiçağlıydın
Eskiden araptın türkmken oğluydun
Şİmdi ne hallere geldin sen Bağdat
Ebu Halit diye bir dostum vardı
Gönlüm boştur şimdi soğuk han gibi
Sevdiklerim oldu bana şimdi el gibi
Unututm sevmeyi duygusuz bir mal gibi
Dikenler içinde kalmış bir güle benzerim
Kurtlar kuşlar eş olurlar gezerler
Dar günümde selamını vermeyen
Hasta iken ziyaretime gelmeyen
Kötü günlerde hatırımı sormayan
Ölürsemde cenazeme de gelmesin
Hani kardeş nerde kaldı bacılar
Günler geçti aylar geçiyor görmedim
Aramadım seni kimselerede sormadım
Bukadar vijdansız oldugunu bilmedim
Bende nefretten başka bir şeyin kalmadı
Sevgi vardı aşk vardı hani nerede
Elli yıldır dolaştım da ben her yerde
Eşini benzerini göremedim bir yerde
Görmeyim yüzüme örtülmüş perde
Yanar köz olurum yakma bir tanem
Mecnun ettin beni yar çöllere attın
Kime deger versem kastı kendini
Üzdü nankör yıktı gönül bendimi
Bundan sonra görürüm seni el gibi
Artık sen dostum degilsin arkadaş
Göklere çıkartıp da yücelttim seni
Hani arkadaşdık döndün sözünden
Neler çektim de zalim senin yünden
Boşuna yaş akıtmışım yazık gözümden
Senin için üzülüp yar yanmaya değmez
Sırlarımı söyledim de dedin ellere
Dünyalar senin olurmuş seni sevmeyince
Mutlu oluyormuşsun yanına gelmeyince
Çok düşündüm bu işi derinden ince ince
Dünyalar senin olsun gayrı sevmeyecegim
İçerinde nefretin senin gözünde kinin belli
Ben bu aşkın sırlarına ermedim
Sevgilim dedim kendim olmadım
Benim gibi seven birini bulmadım
Bir yari olmadıda garip gönlümün
Hısımın say sarıl benim boynuma
Kurumuş bağlarımda üzümü yoktur
Sevda aşka sıra yok derdim çoktur
Adım garipdir diye bu da bana haktır
Çileleri çekermiydim garip olmasam
Atadan deden ben de garip olmuşum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!