MEYDANLAR-II
Devirlere mühür vuran meydanlar
Şehir kalplerinin attığı yerdir
Zamanlardan vücut bulan meydanlar
Damarlar misâli cadde sokağın
MİÂDIM
T.Angelopoulos’a
Biliyorum yavaş yavaş çürüdüğümü
Biliyorum çürüyüp gideceğim
Yok olacak bedenim
Zaman ve toprak emerek eritecek beni
TUTSAK KADINLAR ŞİİRİ
Sokaklar da yalnız tutsak bir kadın
İzbeler de kumral gün de sarışın
Sokaklar da yalnız tutsak bir kadın
Esmer mekânlar da bahtsız karaşın
TUTUN ELİNDEN Bahtsız gençler için
Yok mu tutan biri tutun elinden
Bak yitiyor çocuk, gidiyor elden
Kalmamış iştahı tükenmiş dünden
Yok mu tutan biri tutun elinden
ULAŞILMAZLIĞIN UCUNDA
Uçurumun ucunda nazlı bir çiçek
Ne uzak ne yüksek bir zarafet
Erişilmez yâr çiçek
UZAK
Doğunca ağlar insan, ölür ağlanır ona
Acının mürekkebi gözyaşı düşer an’a
Her gelen yenidoğan bir uzağa bakmakta
UZAKÇA
Boynunu uzağa döndüren çocuk
Çevir boynunu da bak yakına sen
Göreceksin ki o da bir uzak
Anlarsın bunu da tecrübelerden
UZAK İHTİMÂLLER ŞİİRİ
Uzak bir ihtimâl yaşamak seni
İhtimâle yaklaşmak kadar uzak
Belki sonsuz, derin, korkulu kuyu
YALNIZ ÇOCUKLAR ŞARKISI
Gitme sen yalnızlığa çocuğum
Bak tırsıyor tenha kalabalıklar
O ürkünce ödü patlar korkunun
Gitme sen yalnızlığa çocuğum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!