Zamanın kalabalık caddelerinde sessiz bir yolcuydu o. Dünyanın gürültüsünden çok kendi içinin uğultusunu dinledi; her satırında biraz kırgınlık, biraz umut sakladı. Çocukluğundan beri kalbine dokunan her acıyı sözcüklere sığınarak taşıdı, kalemini yalnızlığın kanatlarına bağladı.
Melankolisi, gün batımında gözlerine dolan hüzün kadar derindi; romantizmi ise bir gül yaprağının sabah çiğini saklayışındaki narinlik kadar gerçek. Aşkı da özlemi de hayata dair bütün yaraları da şiirlerinde yeniden doğurdu.
Yaşarken anlaşılmamayı kader bildi belki ama kalemiyle kendine sonsuz bir yoldaş yarattı. Her dizesinde, hem varlığını hem de kaybolmuşluğunu bıraktı dünyaya. Onun şiirleri, bir ömrün sessiz çığlıklarıyla, sevdaya ve hüzne adanmış kalbin en saf yankısıdır.
Eserleri
Maviye Not,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!