Bir hüzünlü şarkıdır yalnızlık,
Gün doğumunda,
Gün batımında,
Sürekli dinlenen...
Ellerin,
Gözlerin,
Sıkıntı tavan yapmış kalpte
Suratım ekşimiş
Aynaya bakıyorum kısık gözlerle
O bile bana küsmüş
Siluetim gözüküyor sadece
Esir oldum kahpe feleğe
Gücüm yetmedi kötülüğe
Beni sefil etti o duygular
Derdim var dünyalar kadar
Hepiniz çocuklarımızsınız bizim
Beyazı, siyahı, sarısı, kırmızısıyla
Görüyoruz ki ne kadar derdiniz çok
Çünkü şiddetin ve savaşın milliyeti yok
Hepimiz el ele verip büyük bir halka yapacağız
Hatırlar mısın ilkokulda bir oyun oynardık senle?
Hani sıra arkadaşım olduğun dönemlerde.
Ellerimiz birlikte olurdu, diyerek elim sende!
Gel şimdi gerçek bir oyun oynayalım.
Gelir misin? Gönlüm sende...
Ne güzeldi çocukluğumuzda çevremiz
Yeşilin her tonunda ağaçlar doluydu
Diz boyu çimenler ve kır çiçekleri
Selamlardı hışırdanarak bizleri
Çocuk parkları fazla olmasa da
Uzaklardan efsunlu bir melodi geliyor kulağıma
Hoş ama hüzün dolu
Yine hüzünlü mutluluk yaşatıyor bana
Gençliğimi
İdeallerimi
Sevdiklerimi
Ne yapalım, öyle ya da böyle
Su gibi akıp geçiyor seneler
Sabırdır, sevgidir yaşatan insanı
Hoşgörüsüz olma, kırılmasın kalpler
Emin ol bu hayatta karşımıza
Daha neler çıkacak neler...
Dönecek dünya yine benim için,
Güneş doğacak yine benim için,
Tabiat uyanacak yine benim için,
Şarkılar çalacak yine benim için,
Çünkü yaşamalıyım insanlık için...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!