Yok edin elimdeki bu kalemi
Susmuyor haykırıyor gerçekleri
Nasılsa hava karardı
Büzülmüşken karanlık kuytu bir köşeye
Örtün üstümü, örtün toprakla
Örtün ki sevmek neymiş öğrensin bedenim
Örtün, hadi örtün üstümü
Örtün ki;
Duymayayım o sevgilinin çağrısını
Kayıt Tarihi : 21.12.2004 11:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!