Ortanca Sokağı’nın Çocukları
Bacanağımın birinci ölüm yıldönümü için mevlid okutacağımız gün ilk düşüncem, mahallemizin çocuklarının gürültüsü olmuştu: Mevlidin istedigi huzur havasını tatmaktan bizi de, ölüleride mahrum edecekler diye korkuyordum.
O gün kimse, birşey söylemedigi halde, mevlit başlayınca oyun bırakıldı.Hareketler ağırlaştı ve durdu.Sesler yavaşladı ve dindi.Büyügüne,küçügüne bir efendilik geldi
Mevlidin kanatları altında birbirlerine sokularak yumuldular, bekleştiler...
Kimisi çömelerek, eşiklere oturarak dinledi:kimisi yanındakine söyleyeceklerini fısıltıyla söyledi.
Pendik’te Ortanca Sokağı’nın haşarı çocukları, mevlidin küçükler cemaatı oldular.
Bir bakışki açıyor gönül muammasını,
İki sevdalı kalbin en gizli yarasını,
Bir bakış ki kudreti hiç bir lisan da yoktur,
Bir bakış ki bazen şifa, bazen zehirli oktur.
Bir bakış, bir aşığa neler anlatır,
Devamını Oku
İki sevdalı kalbin en gizli yarasını,
Bir bakış ki kudreti hiç bir lisan da yoktur,
Bir bakış ki bazen şifa, bazen zehirli oktur.
Bir bakış, bir aşığa neler anlatır,
