Ormandaki Kulübe Şiiri - Ayhan Dağhan

Kocaman ormanda küçücük bir kulübe
Duvarı yıkık çatısı delik
Her yağmurda sular sızardı duvarında
Penceresinde camları yoktu
O güzelim yaşam ne de hoştu
Hayalimde bulduğum
İnce bir patika ayrılırdı
Köy yolundan ormanın derinliklerine
Ağaç ağaç süzülerek kulübeye
Tüterdi dumanı ince ince
Kırık bacasından göklerin maviliklerine
Yatağı yorganı yoktu
O güzelim yaşam ne de hoştu
Kuşların sesi ile uyandığım
Temizdi havası süzülürdü yaprak yaprak
Korkusuzdu yaşamı akardı ırmak ırmak
Ne güzeldi kulübeyi onarmak
Kulübede hayal kurmak
Hayal de bu yaşamı bulmak
Gölgesi güneşi çoktu
O güzelim yaşam ne de hoştu
Doğanın bağrında bulduğum
Geceleri sessiz ve karanlıktı
Bir gaz lambası tek ışıktı
Görünmezdi uzaklardan
Beri idi tuzaklardan
Yalındı yazısız bir sayfa gibi
Çeşmeden daha duru ve saf
Elektriği telefonu yoktu
O güzelim yaşam ne de hoştu
Bu şiirimde yazdığım
Yazardım şiirlerimi kulübemde satır satır
Her satır kulübemi anlatır
Bazen kalemimin ucuna kelebekler takılır
Mısralarıma güller katılır
Kulübem sallanırdı dörtlük dötlük
Serin rüzgarlar eserdi şiirlerimde
Fırtınalar boranlar yoktu
O güzelim yaşam ne de hoştu
Baharlarda bulduğum
Ve yalnız onda mutlu olduğum