Orman kadar Şiiri - Cafer Yılmaz

Pembe pencereden baktık hep.
bulutlar pembe,
kuşları pembe gördük.
Bir gün bir çocuk
kırıverdi camımızı.
Bulutlar beyaz,
gökyüzü mavi...

Ormanı seyrettik uzaklardan.
Hepsi yeşil...Hepsi uzun...
Yolumuz düşünce bir gün
öğrendik ki;
hepsi yeşil, yeşili var...
Kimi gürgen,
kimi kavak,
kimi çınar...

İnsanları düşündüm...
Onlar da renk renk.
Asırlar geldi geçti.
İnsanlar;
olamadı bir orman kadar...

Cafer YILMAZ