Orman Şiiri - Murat Arif Boztürk

bir yağmur damlası düşerya yaprağına,
sonra süzülür düşer toprağına,
eğer böle olması gerekiyorsa,
bir nedeni vardır elbet

nefesimiz sen değilmisin?
yuvamız, kalkanımız, bereketimiz kimi zaman
adını söyledik her yerde
değerini hiç bilemedik inan

hiç sesin çıkmaz mı senin?
küsmüş çocuklar gibisin
unutulmuş ve ihmal edilmiş
neyin varsa aldık senden
sana borcumuz bitmez inan

komik bir kelime oldun muhabbetlerimizde
öve öve bitiremedik dilimizde tüy bitti
önemini ise hiç bilmedi
yaktık, yıktık, kestik, yok ettik defalarca
feryadın yankılandı semalarda, duymadık
ne kara yaralar açıldı yüreğinde, görmedik
her şeye yettide o kirli sevgimiz
bir parçada sana veremedik....
orman.

bu etkiler tepkisiz kalmaz bilirim
tabiat ana isyan edecek birgün
yeşili soldurmamaya yetmeyecek göz yaşlarımız
avuçlarımız yaprak olmayacak
kollarımız dal olmayacak, gövdemiz siper,
nefesimz bulut olmayacak.......
delecak toprağı yağmur damlaları
güneşi tutamayacağız,
toprağı tutamayacağız,
yanacağız bizde o ateşte
biteceğiz bizde seninle.......

24.09.2005