Sana orkideli şehrin turuncu gün batımlarından sesleniyorum.
Gelincik bahçelerini hatırlattı ağız dolusu gülüşün.
Eskimeyen bir çocuk elimden tutuyor şimdi.
İnsan yüzü, güneşten daha nasıl güzel doğar bir gülüş içinde…
Şapşal martıların ağızlarından dinledim:
Üsküdar’da gün doğmuş dün sabah.
Sevda dediğin nedir ki…? Yabancı…
Toprak değil, bulut ol dağıma.
Susuz kaldım, ölüyorum.
Bu şehirde günler doğdu karanlıklar ardından…
Ya da gün doğuyordu içimde şehirler öldüğünde.
Sevda dediğin nedir ki…? Yabancı…
Toprak değil, bulut ol dağıma.
Susuz kaldım, ölüyorum.
KASIM 2020
Huri Çalışkan
Kayıt Tarihi : 28.12.2023 11:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!