Homines quod volunt credunt *
                                          
                                        
                             
" Kendisini mesih zanneden bir kedinin, 
Orhan Veli'ye yanıtıdır. "
                                
                               
minik bir kediyim ben
günlerdir fare sürüleri akıyor gözlerimden
damla damla çöplüklere vuruyorum kendimi
ciğerimsi bir ağrıyla dolaşıyorum günlerdir
sanki bütün Orhan Veliler 
geçip gitmiş bu sokaklardan...
                                      
                            
kalbim sevgi dolu, uyuşuruz kardeşlerim 
Sen ciğercinin kedisi, Sen sokak kedisi 
ben öperim sizin kuyruklu şiirinizi 
bir kuşun kanadını okşar gibi!
bakmayın bu hırçın konuşmalarıma
uysal bir kediyim ben
günlerdir 
martıların kanatları teğet geçer gözlerime
bütün canlarını şehvete heba eden 
ben değilim
oturmuş azgınlığımı tırmalıyorum
keşfetmek için nankörlüğümü....
yapayalnız bir kediyim ben
kimseler görmedi ağladığımı
yenik bir serçeye gülümserken...
kimseler görmedi martılara özendiğimi
beni koyup giden annemi bulmak
kolay olurdu belki de...
ben iyiyim de yordu beni dünyanız 
altı kat daha iyi görürüm karanlıkta 
siz nasıl görmezsiniz beni 
kalbimde taşırken dünyayı bir çocuk resmî!
ben iyiyim de karnım aç 
60 kHz ile duyarım 
metrelerce uzaktaki böceği 
siz nasıl duymazsınız beni 
ben iyiyim de sizler kötü 
tane tane aldınız canımı 
ey insanlık zulmünüz hep sürdü!
hadi kutsayın beni
ellerimle aldım altı canımı
minyatür kuşlara sakladım sonuncusunu!
                          
kimseler bilmeyebilir
hep ayrılıkları saydım
yine de iliştirdim 
nankör bir sevinci bıyıklarıma!
kimse bilmeyebilir
Meryem kadar masumum
İsa kadar yaslıyım
ve Orhan Veli kadar şairim!
kimse bilmeyebilir
kayıp ciğerler için
tanrılar kadar çok yaşamayı arzuladım!
kimse bilmeyebilir
iblis kadar ibranice bilirim
ve Sina dağı 
bir beden küçük gelir intiharlarıma!
miyavlasam
sesimi duyan yok uzaklarda
ve ben nerede ölsem
nerede ölsem de
bir çocuğun gözyaşı değse leşime!
                  
ahh birileri beni çok sevse
dağıtsam özlemlerimi ben bu kente
tutulsam en fiyakalı çöplükteki dilber kediye
' sarıl bana '  desem...
ve kuşlar hep uzak kalsa bana
bir kasabın önünden öylesine geçsem
hal hatır sormak için ciğerciye uğrasam
...salıncakta bir fareyi sallasam
...   ...    ...   ....  ..
...       ...    .. ...    ...
yedinci canımı da bırakıyorum işte
hem de top secret kaydı ile...
VARLIKTIR, 
VARLIK VAROLAN VARLIĞA GÖRE !
son canımı kendi varlığıma
bırakma ihaneti geldiğinde
kedi olmak bir yalnızlıktır
nankörlüğe göre...
Veysel Toprak
Kayıt Tarihi : 20.10.2005 15:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Homines quod volunt credunt ( insanlar inanmak istediklerine inanırlar)
 


Sonsuz saygılarımla
Teşekkür ederim Hayrullah bey değerli cümleleriniz için.
Sevgi ve saygılarımı sunuyorum
Ahşap kalbimi tırmala, kımıldasın her şey
Çünkü bir kedi kadar gövdesi var kırılmış ve yorgun heveslerin…
Evler kedisiz yetim,
Sokaklar kedisiz üvey sayılır,
Ben budalasıyım aşkın
Beni de boynu ıssız kedilerden sayın,
Nasılsa ağzım var dilim yok…
Kedilerimin kardeşiyim,
İnceliği ve mahcubiyeti onlardan öğrendim
Beni turnasız türkülerin
Beni solgun bir kedinin kalbinde unuttular... Haydar Ergülen
Hep güzel yazan kaleminize ve ruhunuza sağlık değerli şair. Sevgiler ve teşekkürler şiir için.
Çok teşekkür ederim değerli cümleleriniz için Nazan hanım.
Sevgi ve saygılarımı sunuyorum
TÜM YORUMLAR (20)