Orhan Turhan Şiirleri - Şair Orhan Turhan

Her güneşin ardında
Yalnızlığa kaftan olmuş bir gece
Taşıyamadım sendeki yüreğimi
Ama hala gözlerimdeydin ben ölmeden önce.

11,02,2007

Git!
Hadi git!
…
Aslında
Gitmek istiyorsan git!
…

Zamanın yorgun bir diliminde
Yine yağmur camlarımıza vuracak.
İşte o zaman
Ansızın sızlayıverecek can yerin;
Ayın, güneşin, şehrin,
Ve hatta sokak lambalarının

Yalnızlık…
İnsanın ilk sermayesi.
Kalabalıkla birlikte artar kimi zaman,
Paylaşıldıkça azalır geçici de olsa.

Doğuştan tek yadigardır bize bahşedilen.

Sızımsın benim kanayan yerim,
Ne zaman bir bulut görsem
Sırtüstü uzanıp dünyaya
Hülyanı seyrederim.
Hüzne bulandığında,
Yüreğine bak;

Musalla taşıyla vuslatı bekleyen bir ölümlüyüm biliyorum.
Yetkililerden gelecek yaşam için üç şey diliyorum:
Doğum günümde sillesini yediğim ebeye kahkahalar atmayı,
Beni kızına istemeye gelen beye kapris yapmayı,
Ölümüm ardından üç gün daha yaşamayı,
Böylece dost kim düşman kim,

Sevdaya yelken açmak ne güzelmiş küçüğüm.
Bir çiçeğin mesela,
Narin, kırılgan dalına tırmanmak.
En tepeye tutunmuş özünden
Bir tutam bal almak,
Ve kapayıp gözleri yaşama en kötüsü,

Yeşilin koyusunda saklarım ben anılarımı,
Bitimsiz bir sabırla, güneşin firarını gözlerler.
Mavi sakindir, mavi dupduru…
Ufukta gizlenmiş, boranı beklerler.
Kimseye yabancı değildir bu manzara,
Bu firara da, nöbete de

Yıldız:
Medyum için;
Geleceğin aynasını ruhunda saklıyor..
Bilim adamı için;
Çözümlenmesi gereken binlerce soru ve gizemİ barındırıyor.
Medya için;

Yoksun…
Ama biz değil,
Zamanı yenilmez bir gıladyatör sayan
Zavallılar korksun…
03.08.2006