Orhan Turhan Şiirleri - Şair Orhan Turhan

Bir ben var göğsümde,
Hüznümle birlikte uyanan…
Bazı bir deniz olur,
Fakir ağlara umut dağıtan…
Bir saksıya kurulmuş nadide çiçektir kimi zaman,
Aşka sevdaya çağıran…

Bir yanımda kar,
Tam karşıda yaz var.
Ama en güzelleriymiş bahar…
Vuslat yoksa sonunda
İlki gelse ne yazar…

Her sabah kalbimi evde bırakıyorum,
Camdan sarkan buğulu gözlerine aldırmadan.
İnan ki kepenkleri hiç kaldırmıyorum
Avuçlarına nefesimi kondurmadan.

22.07.2007

Yürek akışı,
Göz teması,
Duyuların telaşı,
Birden var etti insanı.

Sıcaklığını kaybetmiş atışları,

Ne hep siyahmış ne de beyaz bu hayat
Biliyorum arada küle bulanmış bir renk de var
Nalbur mu olmak lazım
Olabilmek içim bahtiyar?
13.02.2008

Saadet, cevaplar mı mutluluk arayışlarını,
Yoksa huzur mu son verir bu heyecana?
Hayatın kısacık anlarıdır mutlu yaşanan.
Hem mutlu hem huzurlu olamaz ki insan;
Mutlu olmak için arananlar,
Huzuru ve saadeti kovalar çoğu zaman.

Sessizlik…
Mutluluğa alkış olan yani,
Kimi zaman boğar insanı huzurun arifesinde,
Saadet bezeli bir tebessüm kostümüyle.
Keser ayaklarını yerden ankalara inat.
Dünyalara sahipken yani.

Ne güzeldir,
Üzerine sayfalarca şiirler yazılan anları ölümsüzleştirmek.
Gizli buluşmaları mahreminde saklayan sokakların resmini çekmek.
Yada birlikte uğurlanan güneşin tonlarını sayarken daltonizme takılmak.

Oysa

Hayat bu; ne hep aktır ne de kara
Arada çokça gri de var.
Sakın ümidini kaybetme garibim
Her yağmurdan sonra vur yola
Kaf’ta gökkuşağını ara.
13.02.2008

Gün doğarken her sabah
Güneş, ya bulutlara saklanır,
Ya da gülen yüzüyle ufka yaslanır.
Yangın yeri gibi dursa da
Geceye yağan çisilimtırakla ıslanır.
Duygular da iklimler gibidir aslında;