Birine kapıldım ansızın 92‘de
Şiirlerde bir duygudur patladı
Tozpembe dizeler saçıldı etrafa
Her kalp atışı
Bir sözcüğe dönüştü.
Biliyor musun?
Bana artık herkes ‘abi’ diyor,
Sanki yeterince yaşlanmışım gibi gözlerinde,
Üç beş kır saçın ne zararı olabilir?
Gülün goncasından el etek çekiliyor.
Salınır ortada bir kez daha,
Bir kez daha salınır ortada;
Daha ne kadar sendeler bu sarkaç?
Bir oraya bir buraya, inadına serkeş!
Sanki bir ayyaş, gider gelir hâlâ;
-bu sarhoş, bize sabahı ettirir!
nargilemi içiyorum aha şuracıkta, şer dumanı!
-bir karış balona koşuyor, gözüm;
akıl üşüyor boşu boşuna; başı, kel!
-şaşı bakıyorum!
-izmariti döşe külüne, sille faraş;
Bütün Sibeller güzeldir
Lisedeki Sibel, Enstitüdeki Sibel
Ve hatta Su İşleri’ndeki Sibel.
Bak şu seken ahuya
Ya da kapat gözlerini
bir göl hayâl ediyorum; sonsuza gitsin kıyıları,
hiç bitmesin yani, yürüdükçe
inadına özlesin elleri, tuttukça
gözlerdeki anlamı hani, yitmesin!
zaten böyle değil midir aşıklar?
-sancılıdır ya düşleri;
Şiir dediğim nasıl olmalı?
Anlatmalı beni şiir, ama içimi
Zeytin gözlerimi boşvermeli
Duygularımı öyle bir aktarmalı ki elaleme
Yedisinden yetmişine herkes ağlamalı.
Hiç, yıldız düşer mi gökten;
Dün olur mu zaman?
Hiç, bir adam sapar mı yolundan?
Bir hatun, batağa saplanır da
Cevap verir mi ardından?
Bazan yolunda gitmez işler,
Üzerine gelince patlar insan,
Eli titrer, kargaşa taşır yüreğinde;
-parmağı tetiktedir.
Zorlasalar gidecek zahir,
Kapına yazdığım sözüm
Sloganı olmalıydı sokağının
Tozu dumana katıp kaçmalıydım,
Hem de nakşetmeli arabana adımı
Görsün diye mahallen
Çizmeliydim kaportasına yüreğimi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!