Orhan Özçelik Şiirleri - Şair Orhan Özçelik

Uğraşma artık beni öldürmeye,
Ne sevdan yeter ne de güzelliğin.
Beni ortadan silip kaldırmaya,
Ne gözün yeter ne de tazeliğin.

Güçlüyüm şimdi beni vuramazsın,

Geçmiş saatler,
Vakit epey geç,
Gündüz akşama dönmüş.

Efkarına kuytu seç gönül,
Ağlama orta yerlerde,

Gönlümde bir ateş yanıp gitmişse,
Yanan bu ateşler küle dönmüşse.
Gözümde hasretin beni öldürse,
Yine de ben sana sevgili demem.

Süzüldün içimden aktın gözümden,

Baharlar bitmişti benim gönlümde,
Kışlara merhaba derken ömrümde.
Sen geldin değişti her şey bir günde,
Hoş geldin mavilim,mavi güneşim.

Gönlümden uçtular hüzün kuşları,

Bir yansaydım elinde,
Saatlerce kavrulsam.
Bir çocuk ninnisiyle,
Dizlerinde uyusam.
Kaybolan yıllarımı,
Gözlerinde yaşasam,

Sen maviye tutsak,
Ben o kadar yalnız.
Tutsaklığına yalnızlığım,
İşte ellerim.

Açılacağın kadar engin yüreğim,

Her şeyi söylerim hiç çekinmeden,
Tek seni sevdiğim çıkmaz dilimden.
Oysa ne çıkacak iki sözcükten,
Kırmaktan korkarım meleğim seni.

İkimiz farklıyız işin başında,

Sen nasıl bir şeysin anlamadım,
Meleksin ama kanadını bulamadım.
Ben seni sevmeye doyamadım,
Senin o altın kalbine kurban olayım.

Sen oradasın kalbin burada,

Bu günlerde mutluluk içim dışım her yanım,
Kaybedişin ardından yüzü güldü dünyanın.
Seni kaybettim ama tekrar kendimi buldum,
Böyle güzel dünyada yaşanır be sultanım.

Bir başka görür oldum şu güzelim dünyayı,

Sen bana Rabbimin,
Güzel lütfusun.
Sen benim ömrümün,
Taze gülüsün.
Seyretsin gözlerim,
Keyfini sürsün.