Orhan Hatıl Şiirleri - Şair Orhan Hatıl

kahrolası bir gündü
cadde uzadı ben uzadım donuk bakışlarda
dişilikten uzaktı kızların duruşları
arabalar gürültülü
yamur yine Antalya semalarını geziniyordu
ne oldu ki bu şehre herkes telaşe içinde

Yavaşca akan yanlarım
Yavaşca akan yamur damlaları
Ve son baharımız
Şehir küf kokulu isdiritye
Damağımızın ıslaklığı yerine fırtına dalgalar
Şırıldarda gider bu yalnızlık,

türküler duylur derin kanyonlarında şehrin
başı eğiktir özlemlere insanların
uykusuz ve gözleri şişiktir hayallerin
haberler gelir dört yandan ayrılığa dair
sarılıp sarmalar aşk üçgeni
bedenim,sevgim ve o dediğim

unutamadığım bu şarkı
bir deniz yolculuğu
unutamadığım, tortulu muhalefet dolu içimde
liman tekliğinde, gemisiz ömrümün çürümüş beklemelerinde
unutamadığım gözlerinde
bu yıpranmış elbiselerimde dolup taşan macera

Beni unut ne olur
esir kaldım kendime
bir anlık yalnışlarla yıkıldım hep
gece vardiyalarında hüznün
şimdi yalancı sokak lambalarıyla aydınlıklar bulamam
taktidirdi,kaderdi işte

untmak mı böyle korkakca
gitmek bize yakışma
ama öyle oldu
bu lanet insanlarla ben
bu sarı saçlı yosma için
bu sevdiğim kadın

ucurtmaların ipleri kopmuş
rüzgar özgürlük şarkıları söyledi her dem
dudak büküklüğüme aldırmadan
çocuklar koşuşturdu içimde
sonsuzluğun çoşkusunda
özgülüktü benim ucurtmam,çocukluğum

üstüme gelende bir sıcaklık
asfalt buharı
bu toz,bu duman
gözlerime yapışanda ,yapışkan bu yalnızlık

dürdüğüm

yeşil tortusunda öyküleri ağaçları
ben ve annem çoktan alıştık bu ayrılığa
hiç bir kızı sevmediğimi
bir tek o bilir ruhunda

uzunca yamurlar kurağa çaldı

varsın kül olayım bu viranelerde
sevgi yüzlüm ,sevdiğim
kandırsada zaman yanılgılarda beni
kar dolusu beyaz sevdiğim
açarsam kollarım hududa
bir akşam da bağırırsam