Ordu' da Düğün Şiiri - Seyrani Göl

Davullar vurur dağlara düşer bir yankı,
Fındık dalında sallanır şarkı.
Horon tutar gençler coşkuyla,
Kemençe ağlar, sevdalı yankıyla.

Gelin alayı iner yokuşlardan,
Çiçek kokar kınalı ellerde,
Sevda kokar harmanlarda,
Analar ağlar, başka bir sevinçle.

Gelinin duvağında yayla çiçeği,
Bir yanına umut, bir yanına dileği.
Kaynana göz süzer, bir telaş içinde,
Düğün bir aşk değil mi, örfün izinde?

Avluda kurulur sofralar sevinçle
Kuru fasulye, mısır ekmeği, taze peynir içinde.
Bir yanda tulum, bir yanda kemençe,
İki ezgi buluşur, döner halay, horon iç içe.

Gelin kardeşi elinde mendil,
Yavaşça döner, gözleri nemli.
Bir gülüşte hem ayrılık hem vuslat,
Köy düğünü böyledir; gönülde iz, yüzde sevinç.

Üç kişi bir olur, yürek tek atar,
Meydanın ortasında horon coşar.
Ayağın toprağı ezer her zıplayışta,
Gök bile eğilir bu sevda çığlığında!

Yağmur çiseleyince, kimse kaçmaz,
Ordulunun düğünü yarım kalmaz.
Yağmurla horon olur, çamurla gülüş,
Sevda bu toprakta hep alımlı, hep süzüş.
S.GÖL