eridiğinde buzullar
aksinde dağları
suyun üstü ve altında
su şefaftır
sır aşikar...
göz kubenin çatısı
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Ve buzullar eridiğinde bildiğimiz dünya değişik bir dünya olacak. Belki çoğu için kıyamet gelecek. Kalan için ise, bu günkünden farklı bir dünya. Şekil olarak. Ama sanıyorum insanlık değerleri yine hep aynı kalacak. Zulmedenler, zulmedilenler. Sömürenler, sömürülenler gibi.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta