Dokunduğum herşey,kumdan heykelmişcesine dağılıyor,
sanki ben kumdan heykel değilmişim gibi.
Her adımımdada,bir önceki adımıma ihanet etmiş gibiyim
yada önceki adımımda kabul görmediğim için,
bir sonraki adımımı attım.
Pişmanlık duyarak,
aşk iki yalnızın karşılaştığı duraksa
ben tek başımamı mesken tuttum orayı
şuan.
Yada o durakta karşılaşacağım kişinin taşıtı
rötar yapmıştır,kimbilir.
Aşka gelecek sevgi otobüsünün biletinide
Ağzımdan çıkan nefret sözcükleri
değil.
İzli bir merminin,
namludan çıkarken
çıkardığı tiz ses.
Eksilmekten bıktım.
Kafamı duvarlara
çarpmamın nedenlerinden de.
Ve de
bölünen tüm sevgilerime
lanet ettim,
Hüzünlerimi
kırptım,
yalnızlık kalıbına
uysunlar
diye.
Ki
Kalbim karaya boyansada,
senin ellerinle.
Umrumda olmaz.
Ben beyazmışcasına,
seni sevmeye
devam ederim.
'Soluk benizli'
demişti onlar.
Topraklarını çalanları,
kendilerinden sayarak.
Ki
toprakları çalanda,
leş kokuyor
tüm sevdalarım,
beleş olan umutlarımda,
kalleşçe sırtımdan vuruyor.
yerleşik sevdalara
Seni başucuma
koydum artık,
ayakucumu görebilmek
için.
Orda başkaları vardır
belki.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!