Onyedi Ağustos Marmara

Kat kat evler tünemiş

Taş üstüne taş

Her biri ayrı bir can

Farklı bir kader

Bilmece-ağlamaca

Baktığında hepsi bir

Ya kapı aralanıp içeri girdiğinde

İşte can, işte dünya

Teker teker

Can ruh, dünya alem,

Oluvermekte...

Kat kat evler tünemiş

Kız–oğlan, kadın-erkek

Yaşlısı genci yok

Hepsi bir ayrısı gayrısı yok...

Canlar kan, taş, toprak

Yek olmuş.

Ne ağlayan ne gülen kalmış

Duvarlardan bir akis bir resim

Sanki yalan...

Geri kalan; eskiden gelen bir talan.