Onurlu Bir Hakikat Hikayesi

Herkesin içinde derin bir yara vardı.
Herkes herkesi daha mutlu sanıyordu.
Herkese farklı bir herkes görünüyordu
Umutlu olan herkes değildi.
O herkes ne yazık ki acıların beşiğiydi.
Karanlıktı tüm yollar.
Açılan yeni kapılarla tekrar yazılıyordu destanlar.

Herkesin içinde derin bir yara vardı
Herkes herkesin mutsuz olduğunu biliyordu.
Kapanıyordu tüm kapılar
Acıların kalbi bir bedende atarken
Herkes o bedeni hain sanıyordu
Açılan yeni kapılarla tekrar yazılıyordu destanlar

Herkesin içinde derin bir yara vardı
Aslında biliniyordu tüm gerçekler
Dile getirmek haysiyetsizlikti
Hainlikti, acıma duygusunu yitirmişlikti
Yine de bir umut vardı
Bir ışık vardı geride
Anlamlı ve sahilik makamı yüksek
Herkes farklı sahilikte
Bilinmiyordu yüksekten o ışık
Tüm kalpleri sarsa da bin türlü güzellik
Yine de bilinen ışıksızlıktı.
Açılan yeni kapılarla tekrar yazılıyordu tüm kitaplar

Herkesin içinde derin bir yara vardı
Dile getirmek olanaksızdı
Acı vardı
Ya da acının getirdiği bin kavga
Ölmek yetmiyordu
Asıl kalkan yaşamak
O kalkanla açılırken kapılar
Tekrar yazılıyordu tekrar edilmesi gerek kavramlar

Herkesin içinde derin bir yara vardı
O aldı tüm ışığı üzerine
Dile getirenlerini de aldı yanına
Her umutsuzluğu umuda çevirirken
Ölüm ve eziyeti tattı gözleri önünde.
Yine tüm hakikatler ışığın sönmesini engelliyordu
Tekrar çiziliyordu kaybolan seyir defteri

Herkesin içinde derin bir yara vardı
O aldı tüm ışığı üzerine
Belki de göl kenarı bir köyde
Ya da soğuk bir zindanda
Bazen bir toplantı salonunda söyledi gerçekleri
Bırakmadı o ışığı
Onu izledi
Tüm hakikatler onu işaret ediyordu
Tekrar çiziliyordu kaybolan seyir defteri
Belki de göl kenarı bir köyde başlayacaktı.

HÜR ADAM'A